Beata odwiedza taty

Korytarz pusty i długi. Pachnie chorobą. Po prawej stronie apteka, po lewej łariok z żurnałami i różnym barachłom. Mnie dzwoni telefon. Blin, Andżełka. 1. [[Ja podnoszę trąbkę i z nią rozmawiam->Rozmowa z Andżełką]]. 2. [[Ja odrzucam jej dzwonek i wyłączam dźwięk w telefonie->Registratura]].

//— Alio, Beatka?// — Ja słyszę w jej głosie, że ona płacze. — //Beatka? Mnie tak już nadojadło. Oni czioknute dałbajoby. Ja już nie mogę. Ta dura myśli, że jej wszystkie problemy rozwiążą się na mszy świętej w każdą niedzielę. A ten kazioł... Ja sobie nie wyobrażam, ile prascitutek on zbiera do swojej fury i czy nie choruje na jaka sifa. Ja boję się blisko do niego podchodzić.// [[Andżełka w swoim stylu]].

Tutaj tak waniajet w tym szpitalu... tu waniajet chorobą. Chce się chorować samej. Podchodzę do (link-reveal: "registratury.")[(t8n: "dissolve")[ – 305, Naruniec. — mówia. – Labas, Beata. — pani Aldona już widać była zmęczona i z trudem uśmiechnęła się i zapisała do żurnału moje nazwisko. — Tavo tėčiui pasisekė, kad jis turi tokią dukrą, kuri ateina kiekvieną dieną. – Mums namie be tėčio nėr ką veikti. – Jeigu norėsi pasilikti vėliau — pasakyk man, nes aš tuoj baigiu darbą. — Aš dar pažiūrėsiu. Ačiū. [[Ja skręciła w prawo]]. ]]

Jadę na autobusie, liżę lizak i przeglądam żurnał. Myśla pra Andrzeja. Ja chyba jego kocham. Mnie on wydaje się bardzo dobry człowiek, któremu ja mogłaby dowierzać i który mnie pomagałby w trudnych chwilach albo cieszyłby się razem w tusownych chwilach. (link-reveal: "Teraz... ")[(t8n: "dissolve")[kiedy tata leży w szpitalu, mnie potrzebny ktoś, kto mnie uspokajałby. Bez taty nasz dom zamienił się w durdom w sensie, że mama czasami płaczy, albo na mnie ryczy bez przyczyny. Nam w domu brakuje jakiejś stabilnej duszy. A przy Andrzeju ja czuję się potrzebna. [[Trzeba jechać do taty]] ]]

Ja wysiądła na przystanku //Ligoninė// w Łazdzinai. Trochę niepewnie ja szła, jakby w jaka pustka, szpital to wapszie takie hadkie miejsce, gdzie chodzą tylko stariki albo inwalidy. Ja tak chcem, żeby tata szybciej wyzdrowiał. Mój tata to jeden z najbardziej achujebicielnych ludzi, jakich ja w życiu znam. [[Zachodzę do budynku szpitalu->Ja zachodzę do korytarzu.]].

Odchodząc starik śpiewał //"ach kakaja żenszczina, mnie b takuju..."//. Ja podeszła do pałaty taty, drzwi byli przyotwarte. Ja położyła worek z jedzeniem na taboretka: — Cześć tata. Oj, blin, ja że zapomniała mandarynki włożyć... — Da, nu ich... Ty moja mandarynka – taka uśmiechnął się i ja jego objęła i pocałowała w zarośnięty policzek. — Tu katlety mama zrobiła. — Łożę katlety i banany na szafkę. — Dziękuję. Dzisiaj na obiad ryż dali, zlepiony cały. Tak ja jego wyrzucił do musarki. Ja położyła się na sąsiednim łóżku, liżę lizak. Chillout. — Nu co tam u was dobrego słychać? — zapytał tata. — Narmalna. [[Tata wzdechął i wybrał cyzy z szafki->Tata wziął cygaretki]].

Tata podszedł koło okna. Kanieszna cyzy on nie zapalił. [[Mówia do niego->Może fortka przyodkryj]]. [[Milcza i patrza na niego->Milczenie]].

— Tak może fortka przyodkryj i dym wyjdzie na zewnątrz — mówia do niego. — Nie, nie trzeba. To i tak wsio do środka pójdzie. [[Tata zaczął patrzeć daleko przez okno->Milczenie]]...

Tata patrzał w ciemność przez okno i zapytał: – Tak co nowego, córunia? 1. [[Ja zaczęła opowiadać pra Andrzeja->Pra Andrzeja]]. 2. [[Ja zaczęła opowiadać pra szkoła->Pra szkoła]]. 3. [[Ja zaczęła opowiadać pra mamy->Fingał]].

— Może ty lepiej szkołą zajmuj się. Do egzaminów szykuj się. Czy stoit teraz z chłopcami zadawać się? — Mnie Andrzej pomaga szykować się. Tata mnie zapytał [[Pra szkoła]].

— Już czas mierzyć — powiedział sam do siebie. On wziął termometr i wsunął pod pacha. (link-reveal: "Akurat... ")[(t8n: "dissolve")[do pałaty przyszła siostrzyczka. – Labas vakaras, jau laikas parodyti temperaturą. – Aš cik dabar paėmiau, palaukit 5 minutes... Siostrzyczka na mnie popatrzyła krzywym okiem, cipa ja tut coś ni pa ciemie robię. Ona mnie trocha zapariła, ale ja pomyślała, że paszła ona... – Tuoj grįšiu. Ja wzięła nalała sok do szklanki i [[podała dla taty->Bliacha]]. ]]

– Ja wczoraj była z Andrzejem na płotasie. – Płotasy, szmotasy... A kto taki ten Andrzej? – Ja tobie jego kiedyś przyprowadzę, to bardzo fajny mój kolega... – Nu prawidłowo... Będziesz jeszcze tu kolegów do chorego baćki przyprowadzać... A, tak wy sierjozna drużycie czy jak? – Ja jeszcze nie wiem, ale on mnie bardzo podoba się. Tata na zaczął patrzeć mnie w oczy. [[Ja spuściła głowa]]. [[Ja patrzę nazat i uśmiecham się->Jemu ciekawa ta ciema]].

„Beata odwiedza taty“ <div id="bare-smaller-passage"> Fragment powieści //„<a href="http://robczik.pl">Robczik</a>“//, napisanej współczesną miejską gwarą, którą posługuje się młodzież mieszkająca na wileńskich osiedlach. Fragment jest w trakcie tworzenia. Bardzo zależy mi na Twojej opinii, więc wyraź ją. </div>(t8n: "dissolve")[[Rozpocznij historię->Intro]]

— Masz popij. A po co temperatura sprawdzać? U ciebie żesz ni prastuda. — Aj, nu takie u nich prawiła. — On spuścił głowa. — Wiesz, my dziś po telefonie z mamą rozmawiali, ona bardzo zła, że musi na późna zmiana chodzić... Bliacha, ja już ni mogę tak patrzeć, kiedy ona tak nocami pachajet. Ja wyzdrowieję, trzeba będzie coś robić. [[Uspokajam jego->Nie nadwyrężaj się]].

– Tata, ty nie nadwyrężaj się. Wyzdrowiej od razu, a potem będziesz myślał pra ważniejsze rzeczy. – Tak ja tu leżę od rania do wieczora, pra co mnie innego myśleć? – Tak ty krzyżówki porozwiązuj, cielik popatrzaj, radio posłuchaj. – Da ni chce się tego telewizora patrzeć, to samo, i to samo. Pałuczki normalnie nigdy ni będą płacić, tylko kradną i kradną swołaczy. – Ty nie naujienos patrzaj, a muzyka posłuchaj, film jakikolwiek. Muzyka bardzo pomaga na duchu trzymać się. – Ja lepiej ciebie posłucham... – ... a co ja? do egzaminów szykuję się, w soboty z kolegami spotykam się. – A mamie pomagasz? – Kanieszna. – Ona, jakaścik nerwowa... – Nu tak ciebie ni ma, za to i nerwowa. Ona nocami bez ciebie nie może zasnąć, idzie na balkon cygarety palić. [[Nu ty sam rozumiesz...->Popatrzał między nogi]]

Tata, jakoś, ni to specjalnie, ni to przypadkowo, popatrzał sobie między nogi, potem na mnie i ja zaczęła głośno rżać. On też zaczął rżać. – Ciszej, a to ściany sawieckie, wsio słychać w sąsiednich pałatach. [[Do pałaty weszła siostrzyczka.->Weszła siostra]]

— Ar galima paimti termometrą? — Vo, prašom. Siostra na grafiku temperatury zaznaczyła stopni i położyła termometr do białej kieszeni. Popatrzyła na mnie i mówi: — Jau pusė dvylikos. Lankymas baigėsi aštuntą. — Bet aš gi dukra — odpowiadam. — Aš suprantu, bet čia ligoniai miega. Ir taisyklės pas mus tokios. Galima būti tik iki 20 valandos, jeigu norite būti ilgiau reikia iš anksto pranešti. Jaka jej wapszie dzieła, ile ja tu będę siedzieć. Ja żesz z rodziny i mogę siedzieć, ile mnie trzeba. — [[Aš dar biški pabūsiu, neilgai]]. — [[Ko jus prie manęs kabinėjates]]?

– Gerai, bet neilgai, kad nereiketų vėl ateiti. — Taip, taip, ilgai nebusim. — powiedział tata. Ja krzywo popatrzyła na taty. On to tak powiedział, jakby był z tą durą domówiwszy się. – Dobrze tata, idź spać. Ja też pójda. – Idź córunia odpoczywaj. Jutro do szkoły z rania. [[Siedzę dalej]]. [[Wychodzę->Ja wychodzę]].

— Ponas, pakalbėkite su savo dukrą. Da paszła ty, myślę. Ja popatrzyła na taty i jego milczenie wyglądało jakby on też chciał, żeby ja już poszła do domu. — Reikėjo ankščiau ateiti. — dalej mówi siostrzyczka. — Aš negaliu kitu laiku. Aš atvežiau karšto maisto — mówia. — Juk mes čia duodam maistą. — Aš žinau tą jūsų maistą. Šūdas čia, o ne maistas! [[Siostrzyczka wyszła->Siostra wyszła po dyżurnej]].

Bliać, jak mnie takie pizdy nerwują. Suka, nienawidza ciebie, myśla. – Czego ona lezi? Toż można siedzieć, ile nam trzeba. – Nu co ja zrobia, takie u nich prawiła. — mówi tata. 1. [[Nic nie mówia]]. 2. [[Zaczynam czepiać się do taty]].

— Tata, czemu ona na ciebie tak patrzyła? Przyszła dyżurna i mówi: — Labas vakaras. Lankymas baigėsi. — Aš noriu dar pasedėti. — mówia nagłym głosem. — Jau naktis. Ligoniai privalo miegoti. Jūsų tėvui reikia poilsio. Mnie po prostu nerwy nie wytrzymali, ja zaczęła krzyczeć: — Tai ką? Tu norėsi su juo miegoti? — ja krzyknęła tak głośno, że było widać w innej pałacie ktoś zapalił światło. — Ponas Naruniec, apraminkit savo dukrą, nes aš iškviesiu apsaugą! [[Ja wzięłam banan do ręki->Rzucam bananem w siostrzyczki]].

Ja zaczęła ciskać w telefonie, cipa sprawdzać czy nikt nic nie napisał. — Może ty już idź, żeby tutej haju nie podnosić — powiedział tata. Wróciła siostrzyczka: — Jus dar neišejot? — Dar ne. — Aš kviečių budinčią daktarę. — Man pofik — mówia. [[Siostra wyszła po dyżurnej]].

Ja pocałowała jego. Zabrała śmieci z półki, wyrzuciła do musarki pod umywalnikiem i wyszła. Ja pomyślała, że tata ma się dobrze, że on zdrowieje i wsio będzie dobrze. Ja wyszła ze szpitala. [[Ja zaczęła myśleć pra Andrzeja->Ja zaczęła myśleć pra Andrzeja]].

Mnie pawizło, że pani Aldona dziś w registracji. Ona taka dobra i zawsze pozwala siedzieć u taty do późna. Ja skręciła w prawo. Idę w stronę pałaty taty, obok mnie przeszedł jakiś starik w chałacie. On na mnie patrzy i uśmiecha się jak izwraszczieniec. [[Ja jego zignorowała i poszła dalej->Spotkanie z tatą]]. [[Ja na niego popatrzyła->Rozmawiam ze starikom]].

— Dziewuszka? — Hm? — Dziewuszka, a kokoj sevodnia dzień? — Nie panimaju, narmalnyj, poniedzielnik. — Niet, ja spraszywaju katorawa czisła? — 25-owo. Ja, karoczie, chcę iść dalej, a on znowu lezi. — A dziewuszka? — Cziwo — odpowiadam już nerwowo. — Da, niet, nicziwo, ty krasiwaja takaja, kuda idziosz sołnyszka? Ja tylko teraz zobaczyła, że ten łoch miał zasunięta ręka w chałacie i obcierał się. — Dałbajob! — ja krzyknęła na niego. [[Idę dalej w strona pałaty->Spotkanie z tatą]].

– Zachowujesz się jak szawałka! Dziś odwiedzisz baćki sama, u mnie druga zmiana! — matka trzasnęła drzwiami i poszła do pracy. Wtorek, 8:00. Ja już prawie przestała płakać. (link-reveal: "Bliamba, jak mnie wszystko zakalibała...")[(t8n: "dissolve")[ Na ulicy pochmurnie. Na wpół śpię. Mnie gliuczą wizje, wspomnienia, ludzie, Andrzej, tata, matka, Andżełka, bloki w Piłajcie, ludzie z workami od Maximy, tusowka u Robczika... Karoczie... [[Zasypiam...]] ]] <script async src="https://www.googletagmanager.com/gtag/js?id=UA-160299702-1"></script> <script> window.dataLayer = window.dataLayer || []; function gtag(){dataLayer.push(arguments);} gtag('js', new Date()); gtag('config', 'UA-160299702-1'); </script>

Ja popatrzyła na kotlety, potem na ojca i powiedziała: Wo, widzisz. — ja pokazuję ojcu, że u mnie ucho czerwone. – A job twaju mać. Co u ciebie na twarzy? – Co? Nic. Ojciec zapariwajetsa i zaczyna biesić się. – Kto, bliać, ciebie stuknął? – Mama. – Co ty piździsz? Mów prawda? Kto ciebie stuknął? – Nu prawda! Ja z tusowki późno przyszła i matka na mnie naarała i pliucha dała, i szliuchą nazwała. Ojciec spuszcza głowa. Bierzy mabiłka do ręki. Zadumywajetsa, odkłada mabiłka nazad. – Co u was tam dzieje się? – Nu co, co. Ciebie do szpitala jak położyli, tak ona cały czas nerwowa. – Job twaju mać, co to, to wszystko tak ni idzi... (link-reveal: "Tata zamyślił się.")[(t8n: "dissolve")[ Patrzy przez okno. [[Patrzy na mnie->Apsisaugoti]]. ]]

On znowu schwycił cyza, ale nie zapalił. Wybrał z buzi i odłożył. – Tak czego ty w chacie nie nocujesz? – Mówia, że z kolegami chciała pobyć dłużej i wsio... – To ten Andrzej? – Mnie Andrzej bardzo podoba się. – Beatka, tobie 17 lat. Twoja matka jak rodziła jej i to było 25 lat. Ja zaczynam śmiać się. – Nu tata, ja żesz nie małe dziecko, wiem jak apsisaugoti. – Nu ja i myśla, ja za ciebie nie boję się. Ale czy stoi iza tego Andrzeja z siniakami chodzić? [[My zaczęli rżać.]]

16.00. Dzwoni telefon. Matka pyta się: — Beata, ty już wróciła ze szkoły? — A co takiego? — Ja wstała, poszła do kuchni. Patrzę co dobrego w lodówce. Matka dalej mówi po telefonie: — Jak pójdziesz do baćki, weźni mandaryny, banany i katlety. — Gdzie oni? — W chaladzilniku. — Gdzie w chaladzilniku? — Nu w dole, koło pomidorów. — Jest, paka. Ja wyłączam telefon, biorę jedzenie ze sobą do pokoju, łożę do teczki. Podchodzę do kompa, patrzę czy w messendżerze nie ma [[Andrzeja->Andrzej offline]].

Andrzej Offline. Wyłączam ekran, ubieram bluzkę. Patrzę do lustra, widzę na twarzy czerwona plama, prawie fingał. Idę do pokoju wkładam bluzkę z kapiszonem i wstaję koło lustra dopasowując kapiszon tak, żeby nie było widać fingała. Wkładam kurtkę, idę na przystanek. Kupuję lizak i żurnał dla taty. [[Autobus będzie za parę minut->Niedziela wieczór]].

Ja rzuciła bananem w tej dyżurnej. Ona szybko pochyliła się i banan wyleciał na korytarz. — Viskas, kviečiu apsaugą. - dyżurna wyszła na korytarz. Ja zaczęła krzyczeć: — Bejausmė suka, aš tik noriu pabūti su savo tėvu. Kodėl? — Beatka uspokój się! — Baćka mnie wziął za ramię. — Nie płacz. Uspokój się. Chodź tu, połóż się. — On mnie pogładził po głowie i wybieg w piżamie na korytarz. (link-reveal: "Blin, ja czioknuta...")[(t8n: "dissolve")[Tata wrócił z korytarzu, po drodze zabrał banan. On podeszed do mnie: — Spokojnie, nie nerwuj się. [[Próbuję uspokoić się->Uspokajam się]]. ]]

Ja chciałaby teraz z Andrzejką objąć się i poleżeć razem. Zaraz dwunasta... On chyba nie śpi. Napisza jemu żynućka... Albo nie, nie trzeba. Niech on pierwszy napisze... Aj, lepiej napisać niż nie napisać. Napiszę: (link-reveal:"//privet, co robisz...//")[(show:?fan1)] |fan1)[Nie, lewak... Lepiej: (link-reveal:"//Adrzejka ja ciebie bardzo kocham//")[(show:?fan2)]...] |fan2)[Nie za żostka, może: (link-reveal:"//ja chcem ciebie;*// ")[(show:?fan3)]] |fan3)[aj, nic nie pisza... [[Podjechał autobus.]] ]

— Słuchaj córunia, wracaj już do domu. Dawaj nie robim bardaku, a to już ludzi pobudzili tutej. [[Ja wychodzę]].

– Stoit, tata, stoit. Mnie on tak podoba się, Ja nic nie moga zrobić. On taki dobry. Tobie też spodoba się. – Ile jemu lat? – Siedemnaście. – A kto on taki jest? – Nu, Andrzej z naszej szkoły w paralelnej klasie uczy się. On bardzo fajny i mnie rozumie, i ja jego rozumiem. – A tak wy z nim, tego? – Nie. – Patrzaj tam wsio, żeby nie było żadnych siurprizów.. – Tata, przestań mnie parić! – Nu dobrze ni nerwuj się, ja żesz chcę tobie dobrego. A dzisiej ni wiesz, blin, kto jaki człowiek. Za to i mówia, żeby ostrożnie z ludźmi. – Tata, ni parsie. Mnie z Andrzejem dobrze. Wo, ja tobie żurnał zostawiła. Ja już pójda. – Posiedź ty trocha. [[On popatrzał na zegarek->Termometr]].

Ja by posłuchała pra jej rodziców dłużej, ale nie teraz, mówia: — Popij miętowej herbaty, zakryj drzwi. Połóż się na tapczanie i posłuchaj spokojny muzon. Ja teraz u taty w szpitalu... //— A tak ile oni tam jego trzymają?// — Już trzeci tydzień. Wsio, Andżełka, paka. Przedzwonię później. Musza iść. Bučkis. [[Wyłączam dźwięk w telefonie->Registratura]].

Jakoś ja nie chciała mówić prawdy... — ...nu w szkole nic ciekawego. Wsie szykują się do egzaminów. Nowe ucziłki z Polski przyjadą. — A jak tam [[mama->Fingał]]?

Tata wyraźnie pokazał, że jemu ciekawa ta ciema, ale więcej nic ni pytał. On popatrzał na [[zegarek->Termometr]].

Ja wróciła do chaty. Mama paliła cyzy w kuchni. Ja poszła prosto do swojego pokoju, ale ona po drodze mnie (link-reveal: "zatrzymała")[(t8n: "dissolve")[: — Beata, — Co takiego? — Przepraszam, córunia. Dobranoc. KONIEC. (link: "Czytaj ponownie")[(reload:)]. Jeżeli chcesz otrzymać nowe darmowe fragmenty Robczika, wpisz swojego emaila: <form action="https://robczik.us19.list-manage.com/subscribe/post?u=54aad434a78ce5c5a29dc31e5&id=4c4a796eec" method="post" id="mc-embedded-subscribe-form" name="mc-embedded-subscribe-form" class="validate" target="_blank" novalidate> <input type="email" value="" name="EMAIL" class="required email" id="mce-EMAIL"> <input type="submit" value="Wyślij" name="subscribe" id="mc-embedded-subscribe" class="button"> <div id="mce-responses" class="clear"> <div class="response" id="mce-error-response" style="display:none"></div> <div class="response" id="mce-success-response" style="display:none"></div> </div>  </form> ]]

Może ja tu już zasiedziała się. [[Trzeba matać matać udaczki->Ja wychodzę]].